Mia- najgorszy wróg

Wiecie co?
Zważyłam się dziś. Nie sądzę, że jutro byłoby łatwiej.
Waga pokazała 67,8.
Tak, ważę najwięcej w życiu.
I dało mi to jeszcze większego kopa do działania.
Nie będzie histerii, płaczu, głodówek
Będzie wojna.
Nie jest ważne, czy po drodze przegram jakąś bitwę. Wojna, o kraj Akceptacji i Zdrowia, będzie należeć do mnie.
Skończą się docinki, komentarze.
Jestem silna. Potrafię.
Dlaczego jestem silna? Bo przez ostatnie 2 miesiące wymiotowałam tylko 2 razy. 
Coś Wam powiem.
Dwa miesiące temu ważyłam 67 kg.
Zanim zaczęłam wymiotować i się przeczyszczać w granicach 62. (kiedyś 59)
Przez bulimię przytyłam 5 kg. Od razu uprzedzam teksty w stylu "że wymiotowałam niedokładnie", czy coś, są bez sensu, bo ja akurat wymiotowałam aż ZBYT dokładnie (pozbywałam się również mikro i makro elementów, byłam więc super dokładna). Zresztą zwykle "dla pewności" popijałam jeszcze senes.
I co mi to dało?
Ano, na początku waga pokazywała mniej.  Bo się odwadniałam i pozbywałam strawionego już jedzenia (ps. cukry trawi się już w ustach).
I wtedy mój organizm się na mnie obraził. Zaczął magazynować tłuszcz, bo mogą nadejść "gorsze czasy", których zresztą naprzemiennymi głodówkami dałam mu zakosztować.
Czym może być to 0,8 kg ?
Może to okres? (mam jeszcze większy biust, i jakieś dziwne nastroje, więc to niewykluczone)
Przy bulimii przybywało mi po 2 kg miesięcznie (około).
Dwa miesiące, gdzie miewałam napady, i zwykle nic z nimi nie robiłam (pomijając te 2 akcje) przytyłam 0,8.
A nigdy nie zjadłam mniej niż 700 kcal, zwykle po 1200, chociaż napady miałam 1-2 razy na tydzień (po 3 tys kcal średnio).
Jest różnica.
To chyba najlepszy dowód, że wymiotowanie nie odchudza.

Chaotyczna Istotko, oczy mam takie chłodno zielonkawo- niebieskie ;)
To adresuję do wrednych, niewierzących we mnie osób:

Wiem, że mi się uda.
Już zbyt wiele osiągnęłam, by teraz przegrać.